Ne garip zamanlarda yaşıyoruz.Eskiden karaladığım bazı şiirleri yazıları aylar sonra bi kitabın arasından düşürerek bulduğumda dünyalar benim olurdu. Şimdilerdeyse aylar önce yazdığım yazılar facebook'ta tekrar karşıma çıkıyor.
Onlardan biri, (sahibinin iznine sığınarak)
Ölüme saatler kala , ölüme inat kanatlarını çırp kelebek,
Ölüme dakiklar kala ,gökyüzünün sonsuz mavilğine kanat çırp kelebek
Ölüme saniyeler kala bir gülün kanatları altında gözlerini kapa kelebek.
Kanatların gülün emaneti değil miydi sana havada son bir raks icin ?
Yazmış Bulundum...
Yazmış Bulundum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder